Heb jij kinderen? Of ben je zinnens kinderen te nemen?
Maar twijfel je omdat je vaak hoort dat je je carrière maar beter opgeeft omdat de combinatie van de twee niet te realiseren valt?
Dan lees je maar best verder. Je bent niet de enige die twijfelt. Maar weet dat er veel moeders zijn die kinderen en een carrière combineren en dat zowel de ouders als de kinderen er vaak beter van worden.
Moeders en het glazen plafond
Over het moederschap en ambitie bestaan heel veel vooroordelen. Sheryl Sandberg is een Amerikaanse activiste die vrouwen aanzet om meer leidinggevende functies op te nemen. In haar boek 'Lean In' schrijft ze dat vrouwen zich vaak voorbereiden op het moederschap door hun ambities zelf en zelfs voor de zwangerschap on hold te zetten. Door hun beperkende overtuigingen dat kinderen en ambities niet samen gaan, zetten ze zichzelf als het ware out of business. Het is niet alleen de maatschappij die vrouwen kansen ontneemt om hun ambities waar te maken, vrouwen doen dat vaak zelf. Luister hier naar haar inspirerende TED Talk. Wat zij vertelt geeft een andere kijk op het glazen plafond.
Een innerlijk conflict
Vaak kampen moeders met een innerlijk conflict. Ze hebben kinderen, voelen een grote verantwoordelijkheid en ze doen een werk dat veel van hen vraagt, ook al doen ze dat werk heel graag. Enerzijds willen zij de perfecte mama's zijn, de mama die altijd klaar staat voor de kinderen, die hen overal naartoe voert, die actief is in de ouderraad van de school en die supportert op elke match die de zoon of dochter speelt. Anderzijds heeft de mama ook dromen. Ze droomt van een nieuwe uitdaging op haar werk, ze heeft al een zaak en wil zich daar verder met hart en ziel voor inzetten of ze wil haar droom realiseren, de droom van een eigen bedrijf. Dit is een conflict en een conflict geeft stress.
Neem nu Tine. Ze nam een winkel in dameskledij over en ze werkt met een 10-tal medewerkers. Ze kreeg 6 maanden geleden haar eerste kind. Ze was altijd al een manager die kon delegeren maar na de geboorte van de kleine kreeg ze allerlei klachten. Ze sliep niet zo goed en had constant keelpijn. Zelfs tijdens haar zwangerschapsverlof was ze constant in de zaak en ze nam haar kind mee. Het viel het personeel op dat ze zenuwachtig was. Waar ze vroeger constant motiveerde en voor alles een oplossing zag, werd ze plots wantrouwig. Ze gaf de medewerkers zelfs de indruk dat ze hun werk niet meer zo goed deden. Thuis liep ze de muren op als de kleine, gelukkig een goeie slaper, zijn dutjes deed. Na een tijd zag ze in dat ze zich eigenlijk nergens meer goed of rustig voelde. Op het werk dacht ze aan het kind, thuis dacht ze aan het werk. Dat innerlijk conflict gaf stress. Die stress was de oorzaak van de kwaaltjes.
Verwachtingen, normen en overtuigingen
De mama van Tine had ook een eigen zaak maar Tine wou het helemaal anders doen dan haar mama. Haar mama was nooit thuis en ging zelfs vaak na het werk dineren met klanten. Tine wou meer bij haar kind zijn. Thuis zitten, zelfs bij het kind dat ze heel graag ziet, is niets voor haar. Ze ging ten rade bij een PRANA coach en kwam er achter dat ze stress kreeg van het idee dat ze haar droom zou moeten opgeven voor haar kind en dat wou ze niet. Haar zaak maakt haar gelukkig, ze kan er al haar ambities in kwijt,. De klanten geven haar voldoening. Ze houdt van de opwinding van de nieuwe collecties. Ze sprak tijdens de coachsessies met zoveel enthousiasme over haar zaak dat wij inzagen dat ze haar werk niet mocht laten schieten. Toen ze over haar kind praatte, zagen we flikkeringen in haar ogen. Om Tine gelukkig te maken als goede moeder en als gedreven zaakvoerder, moesten er oplossingen komen om de twee te combineren.
Tines mama was zelden thuis en als ze laat thuis kwam, was er niet veel tijd over voor de meisjes. Tine logeerde vaak bij een vriendin van wie de mama wel veel thuis was. Ze namen dan samen het vieruurtje en daar ontstond de droom van Tine om later ook een thuiswerkende moeder te zijn want in haar perceptie was het beter en gezelliger bij een mama die altijd thuis was. Dat het altijd en alleen gezellig is bij moeders die altijd thuis zijn, is een overtuiging. Het is een overtuiging die Tine zich zelf eigen gemaakt heeft en die verankerd zit in haar onderbewustzijn. Deze overtuiging past wel bij vrouwen die graag thuis zijn, zich graag voor 100% toeleggen op hun kinderen. Deze overtuiging past niet bij Tine. Ze veranderde die overtuiging naar 'Ik ben een goede moeder, ook als ik mijn ambities nastreef'.
Ze ging op zoek naar voorbeelden van vrouwen die gezin en werk combineerden op een succesvolle manier.
Kwaliteit en aandacht
De kwaliteit van het moederschap zit niet in het aantal uren dat je bij je kind bent maar in de intensiteit waarmee je met je kind omgaat. De overtuiging, 'Ik moet er altijd zijn', gaat niet op voor werkende moeders. Maar moet een moeder er altijd zijn? Neen! Een kind heeft aandacht nodig, niet de hele dag, wel als je er wel bent. Dat is wat een kind nodig heeft, aandacht. Kinderen hebben hun slaap en rust nodig. Een kind een volledige dag aandacht geven is te veel. Kinderen hebben vaak meer nood aan sociale contacten in de kinderopvang dan de volle aandacht van de ouders thuis.
Een moeder die niet lekker in haar vel zit, kan niet de volle 100% aandacht geven aan haar kind. Een moeder die ongelukkig loopt omdat ze haar carrière opgaf, evenmin. Enkel als we ontspannen zijn, kunnen we bewust aandacht geven aan een ander.
Veel taken die horen bij kinderen krijgen, kunnen uitbesteed worden op verschillende leeftijden. Vaak zijn ouders heel creatief en spreken ze onder elkaar af om de kinderen te voeren en op te halen. Ouders doen dat graag voor elkaar en voor de kinderen.
Elsie is een jonge ondernemer met 3 kinderen van 6, 12 en 15 jaar. Zij en haar partner lassen bewust aandacht-momenten in met de kinderen. Zo maken zij er een gewoonte van om, hetzij samen, hetzij afzonderlijk, na de school een landingsmoment in te lassen. Dan gaat iedereen aan tafel zitten en eten ze fruit, een tussendoortje of wat noten en intussen vertellen ze om beurt over hun dag. Dit is het moment waarop iedereen thuis komt en het moment om als gezin bij te praten of oplossingen te zoeken voor akkefietjes en eventueel problemen. Iedereen houdt zich aan dat moment en zelfs de oudste komt recht naar huis om dit moment samen niet te moeten missen. Op deze momenten kunnen de kinderen en de ouders de stress van de dag achter zich laten. Als het weer meezit, gaan ze zelfs even samen wandelen en wie klaar is met het huiswerk springt nog even bij in de keuken waar papa en mama samen koken. Het is er altijd gezellig.
Kwantiteit en veel geklaag
Livia is een thuiswerkende moeder. Ze koos er bewust voor om thuis te blijven voor de kinderen. Ze besliste het zelf maar ook onder een zekere druk van de familie van de papa. Voor ze kinderen had, was ze volop carrière aan het maken. Intussen heeft ze 2 kinderen die al een hele tijd op school zitten. Ze heeft nood aan sociale contacten en daardoor werd ze voorzitter van de schoolraad en vrijwilliger in een rust- en verzorgingstehuis. De combinatie van die taken zorgt voor heel wat stress in het gezin. De kinderen helpen nooit mee in het huishouden. Livia vraagt het niet. Ze heeft zelf schuldgevoelens dat ze eigenlijk geen betaalde baan heeft. (Maar ook dat is een overtuiging.)
Livia krijgt het hoe langer hoe moeilijker. Ze mist haar carrière maar ziet het nu al helemaal niet meer zitten om buitenshuis te werken. De kinderen en de papa zijn het nu gewoon dat mama thuis is. Af en toe klaagt ze daarover tegen haar man maar die ziet niet echt een oplossing. Als voorzitter van de schoolraad is ze zeer perfectionistisch en heeft ze veel kritiek op anderen. Toen ze daar op aangesproken werd, nam ze een wijs besluit. Ze sprak er er over met een coach.
Livia was vergleden van de enthousiaste thuiswerkende moeder tot het slachtoffer of de slaaf van het huishouden. Ze had het gevoel dat ze gewoon gebruikt werd. Ze werkte via de PRANA-technieken aan haar mentale en fysieke vermoeidheid. Die vermoeidheid was ontstaan doordat zij geen grenzen stelde en iedereen over haar heen liep.
Een ontspannen moeder is een zegen voor een kind
Kinderen zijn gelukkiger bij ontspannen en gelukkige ouders. Zowel Livia als Elsie en Tine gingen aan de slag met de PRANA- technieken. Via de dagelijkse ingesproken powernaps op muziek van alfa golven, zorgden ze voor hun mentale rust. Via de powernaps op theta golven, werkten ze aan hun fysieke vermoeidheid en herstel van stress. Daarnaast deden ze verschillende oefeningen om vanuit mentale rust antwoorden te vinden op vragen en contact te maken met het eigen innerlijk kind. Door in contact te treden, in gesprek te gaan met het innerlijk kind in zichzelf, ervaren ouders hun eigen kinderlijke wensen. Zo begrepen ze hun kinderen beter.
Verder werkten ze aan beperkende overtuigingen die hen ervan weerhielden om en mama te zijn en ambitie te hebben.
Het gaat NU goed met hen alle drie. Het zijn gelukkige vrouwen die hun eigen keuzes kunnen maken.
Luister ook naar de boeiende podcast rond dit thema
In podcast 25 vertel ik over het conflict dat veel ouders hebben omdat ze er zelf van overtuigd zijn dat kinderen niet bij een carrière passen. Deze podcast en de blog vullen elkaar aan. De blog is geen vertaling van de podcast maar heeft wel hetzelfde onderwerp.
1. Wil je verder kennis maken met onze programma's? Wil jij jouw stress aanpakken?
Ga naar https://prana.be/prana-flix Ik sta je graag te woord. (In de podcast spreek ik van de season school. Deze naam is intussen gewijzigd naar prana-flix)
2. Luister ook naar onze podcasts ‘de kracht van overtuigingen’ om je te laten inspireren tot het vinden van jouw beperkende overtuigingen. Je vindt deze podcast in spotify, Apple podcast, google podcast, podcastaddict en op onze website: https://prana.be/podcast.
3. Of wil je liever één van onze gratis webinars volgen? Welkom! Ga naar https://prana.be/webinar
3. Wil je ook graag mijn boek 'Help, ik word geleefd!' lezen? Klik op deze link.
